Fijn dat je deze site bekijkt.  Ik ben beeldend kunstenaar met een grote verzameldrift. Wel heel doelgericht; bijna als een dier dat meteen weet of iets geschikt is. Al bij de eerste aanblik van een gevonden voorwerp fantaseer ik hoe ik het kan gebruiken. Een voorbeeld hiervan is het steeds maar oprapen van aangespoelde schoonmaakflessen langs de Waal, later verwerkt in een beeld over Joan Crawford en haar schoonmaakfobie.
Ik ben niet alleen op zoek naar iets speciaals, het fascineert me ook dat iets gebruikt is, al een verhaal of reis in zich heeft.

Ik laat je hier mijn vrije, ruimtelijke werk zien. Je loopt door een tentoonstelling, online.
Allereerst door mijn installatie Kamertje 33. En verder door werk uit dezelfde tijd, werk uit eerdere periodes en werk in uitvoering. In real life is het meeste tentoongesteld in expositieruimtes, maar ook in meer openbare ruimtes zoals etalages en binnentuinen. Waarbij het autobiografische, op seksueel geweld reflecterende Kamertje 33 slechts te zien was voor een select gezelschap van vrienden, familie, kunstkenners en mensen uit het therapeutisch veld.

Maar wat is vrij werk? Voor mij is dat bijna letterlijk; zonder regels. Ik presenteer het dan ook onsamenhangend, of slechts met touwtjes en lintjes aan elkaar vastgeknoopt. Natuurlijk is er toch een gemene deler: het is allemaal gedetailleerd werk, het tegenovergestelde van Less is more.
Verschillende structuren, lagen, kleuren en ritmes worden door en naast gebruikt. Er zit een ongeremdheid in en toch verlies je je niet in de chaos. Uiteindelijk komt alles bij elkaar.

Al die oude, alledaagse spullen verwerk ik op op een associatieve en speelse manier, waardoor ze een nieuwe urgentie krijgen. Zo ontstaan er complexe, verhalende assemblages waarin steeds de grenzen van wat wel en niet kan worden opgezocht.